İZMİR...

İzmir'e ilk kez 16 yaşında evden kaçınca gitmiştim.

O zamanlar Otogar Topkapı'daydı, Otogar'a gidip bir tane İzmir bileti aldım.

Hadi kaçma nedenim macera arayışıydı da neden İzmir'e gitmiştim acaba? Hem de tanıdığım hiç kimse yokken...

Daha sonra;

Askere gitmeden önce de gittim, geldikten sonra da...

Demek ki;

İzmir taa o günlerde bile insana güven veren bir şehirmiş.

Aklımızda hep o şekilde kalmış, öyle kaldı.

Son olarak da;

4 yıl önce Ege Ünv. Hastanesi'ne bir sempozyumu çekmek için gitmiştim.

Bugün,

Türkiye aslında 3 Bölüm'e ayrılmış durumda.

Birincisi;

Diyarbakır merkezli, Kürtlerin ülkesi

İkincisi;

Konya merkezli, Dincilerin ülkesi,

Üçüncüsü;

İzmir merkezli, Demokratların ülkesi.

Kim fikren ve duygusal olarak bizleri ayırdıysa Allah belasını versin.

Kim 'İzmir'de alkol içiliyordu, o yüzden deprem oldu' diyorsa Allah belasını versin.

Kim bu memleketi, insanları, hayvanları ayırıyorsa Allah belasını versin.

Diyarbakır'da bizim, Konya'da bizim, İzmir'de bizim.

Bu acılar bizim.