SENİ NASIL TERKEDERLER?

‘Her ayrılıkta
Hep aynı acıya bürünür sokaklar
Sanki yüreğinden bir tel kopar
Sanki kör kuyulara düşersin’

Mustafa Çatıkkaş

‘Terkedilmek her canlıya aynı acıyı verir’ derler ya;
Gerçekten çok acı verir terkedilmek.
Bırak insanoğlunu bir hayvanı terk etmek bile adeta dünyanın sonu gibidir.
Hele hele terkeden annen, baban, kardeşin ya da aşık olduğun birisiyse, acı katlanılamaz bir boyuta ulaşır.

‘Turnalara tutun da gel ‘ dersin,
‘Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar’ dersin,
‘Babamın bir atı olsa, binse de gelse’ dersin.
Ama bir kez terk edildin mi, bir daha gelen olmaz.
Gelse de sen artık eski sen değilsindir.
Yukarıda dedik ya;
‘Sanki yüreğinden bir tel kopmuştur’ ve artık hiçbir şey eskisi gibi olamaz.
Camdan kalp kırılmıştır.

Seni terk edeceklerini nasıl mı anlarsın?
Önce  derin bir sessizlik ve soğukluk esmeye başlar.
Sonra imalı imalı konuşmalar gelmeye başlar.
Ve sonunda senin olduğun ortamda ya ‘Havadan sudan’ konuşmaya başlarlar ya da hiç konuşmamaya.
Bu tavırlar adeta; ’Biz seni istemiyoruz, biz söylemeden sen git’ demenin ilk işaretleridir.
Bildiğin halde, hissettiğin halde gitmek istemezsin.
Yuvandır, sevdiğindir, eşin dostun, anıların… Kısaca herşeyindir orası.

Kolay mı annenden ayrılmak?
Kolay mı babandan ayrılmak?
Kolay mı sevdiğinden ayrılmak?
Kolaysa buyur sen ayrıl evladından,  sevdiğinden. Yapabilir misin?
Dene bakalım neler yaşıyor insan? Dayanabillecek misin?
Ve fakat başkasına ‘Kader’ demek kolay, ‘Unutursun’ demek kolay…

Hadi terkedileni anladık da, terkeden nasıl bir vicdana, duyguya, insanlığa sahip?
Hiç mi sızlamaz kalbi? Hiç mi oturup, düşünmez ‘Ben ne yaptım’ diye?
Hiç mi acımaz bir tarafları?

Bir insanı terk edersen;
Belki de en az Üç kuşağı yaralamış olursun.
Yaşadığı o travma mutlaka çocuklarına ve çocuklarının çocuklarına bir şekilde yansıyacaktır.
Bir hayvanı terk edersen mutlaka onun yaşadığı acının bedelini ödeyeceksindir,
 Bu dünyada olmazsa mutlaka öbür dünyada.

Uzun yıllardır evimde kediler var. Yavruları için neler çektiklerini büyük bir saygı, hayret ve hayranlıkla  gözlemlemliyorum Hayvanlar yavrularını terketmiyor. Ölümüne onları korumaya, bir arada tutmaya çalışıyorlar.

Peki doğurduğu  çocuğu bir tuvalete, bir camii kapısına, bir üvey anne yada babaya  bırakıp gidene ne demeli?
Hayvan desek, hayvanlara hakaret etmiş olmaz mıyız?
‘İnsan düşünen bir hayvandır’ der felsefecinin biri; Az söylemiş!
Ne hayvanı? Hayvan dediğin Bin tane insandan daha temiz, daha merhametli.

Her terketmenin altında  şu soruların cevabı aranır;
‘Neden?’…
ve ‘Beni neden sevmedin?’…
Bu soruların cevabını bulamamış pek çok insan mutsuz ve sorunlu bir şekilde ömür tüketmektedir.

Seni hiç terkettiler mi?
Kim terk etti?
Ne kadar yaralandın?

Terkedilmek en büyük acı;
‘Herkes yaşattığı acıları yaşamadan ölmeyecek’. Sözünü unutma!
Ölmek de zannettiğin kadar  kolay değil.

Terkedilenlere, reddedilenlere, ötekilere, kaybedenlere, delilere ve sokak hayvanlarına selam olsun.