İLK DARBE

Liseyi bitirdiğinde henüz 18 yaşındaydı. Üstelik arkadaşlarının zorlamasıyla sigaraya da başlamıştı.
Ve utanıyordu her gün annesinden sigara parası istemekten:

'Bu yaz çalışıp para biriktireyim. Seneye kursa gider üniversite sınavlarına hazırlanırım. Hem aileme de yük olmam' diye düşünerek arkadaşının tavsiye ettiği işyerine başvurdu.

- Tamam, yarın gel başla dediler.

O gece mutluluktan uyuyamadı. Her şey nasıl da kolayca oluvermişti.
Artık kendi parasını kazanabilecek, dilediği kadar sigara alabilecek, kendi çay parasını ödeyebilecek ve kursa da yazılabilecekti.

İlk iş günü güzel geçti.
Akşam erkenden uyuyup, ertesi gün sevinçle iş yerine gitti.
Ama iş yeri kapalıydı.

- Çok erken geldim galiba. Birazdan açılır nasıl olsa diye beklemeye başladı.

Ama saatler geçmesine rağmen kimse gelmedi.
Son sigarasını bitirdiğinde artık ne dayanacak gücü, ne de sabrı kalmıştı.

Gidip bir esnafa;
- Yan taraf ne zaman açılır, bilginiz var mı? diye sordu.
Esnaf;
- Batakçıdır onlar. Dün akşam üç - beş parça eşya toplayıp kaçtılar. Piyasaya da bayağı borç takmışlar. Bir daha gelmezler dedi.

Yıkıldı genç adam. Ne yakacak bir sigarası ne de eve dönmek için yol parası vardı cebinde.

Yürüdü gitti umutsuzluğa doğru.

Bu ülkenin çocuklarının önce umutlarını, sonra geleceklerini, aşklarını ve yaşama sevincini çaldınız.

Ahh ne acı çocuğu olanlara...