Meslek nedir?
Türk Dil Kurumu’na göre;
Meslek; ‘Belli bir eğitim ile kazanılan sistemli bilgi ve becerilere dayalı, insanlara yararlı mal üretmek, hizmet vermek ve karşılığında para kazanmak için yapılan, kuralları belirlenmiş iş’ demektir.
Meslek kelimesinin kökeni ise; Arapça’dır.
Meslek sahibi olmak için illa belli bir okuldan mezun olmak gerekmez. Usta – Çırak ilişkisi veya dışarıdan belli bir program, kurs ve özel eğitim alınarak da insanlar meslek ve iş sahibi olabilirler.
Bu anlamda insanlar ikiye ayrılır.
Birincisi mesleğini – işini iyi yapan insanlar,
İkincisi mesleğini – işini kötü yapan insanlar.
Kendi konusuyla ilgili belli bir eğitim almış veya iyi bir ustanın yanında, çırak, kalfa sürecinden geçerek işini öğrenmiş ve de mesleğini iyi yapan kişilere ise halk arasında ‘uzman’ derler.
Vaktiyle Rahmetli Çetin
Altan bu konunun önemine dikkat çekerek ;’Türkiye
mesleksiz insanlar cennetidir. Oysa gelişmiş ülkelerde herkesin bir mesleği
vardır’ demiştir.Türk Dil Kurumu’na göre;
Meslek; ‘Belli bir eğitim ile kazanılan sistemli bilgi ve becerilere dayalı, insanlara yararlı mal üretmek, hizmet vermek ve karşılığında para kazanmak için yapılan, kuralları belirlenmiş iş’ demektir.
Meslek kelimesinin kökeni ise; Arapça’dır.
Meslek sahibi olmak için illa belli bir okuldan mezun olmak gerekmez. Usta – Çırak ilişkisi veya dışarıdan belli bir program, kurs ve özel eğitim alınarak da insanlar meslek ve iş sahibi olabilirler.
Bu anlamda insanlar ikiye ayrılır.
Birincisi mesleğini – işini iyi yapan insanlar,
İkincisi mesleğini – işini kötü yapan insanlar.
Kendi konusuyla ilgili belli bir eğitim almış veya iyi bir ustanın yanında, çırak, kalfa sürecinden geçerek işini öğrenmiş ve de mesleğini iyi yapan kişilere ise halk arasında ‘uzman’ derler.
Belki de bu yüzden Ülkemizde en çok duyduğumuz söz; ‘Ne iş olursa yaparım abi’ dir.
Oysa gerçekte herkes her işi hem yaratılış olarak, hem yetenek olarak hem de alabileceği eğitim olarak yapamaz.
Örneğin;
Herkes beyin ameliyatı yapamaz.
Ya da herkes elbise de dikemez.
Dedik ya;
İşi – gücü olmayan, bir baltaya sap olamamış, belli bir konuda kendini ispatlayamamış, usta olamamış kişilerin işidir her işi yapmak.
Dahası yaptığını zannetmek.
Berber dükkanı mı açacaksın?
Hemen ‘Usta’ olduğuna dair resmi belge – diploma isterler.
Şoförlük mü yapacaksın?
Hemen ehliyetini sorarlar.
Avukatlık mı yapacaksın?
Hemen diplomanı sorarlar.
Amma velakin;
Belediye Başkanı olmak istersen ne ustalık belgesi, ne ehliyet ne de diploma sorarlar.
Gider başvurunu yapar, gerekli alavere dalevere bağlantılarını kurar, yatar pusuya beklersin.
Bir de belli bir mesleği olup da Belediye Başkanı olmak isteyenler var:
Örneğin kişi Öğretmen, Ama Belediye Başkanı olmak için tırmalıyor,
Örneğin kişi Avukat, Ama Belediye Başkanı olmak için tırmalıyor,
Örneğin kişi Doktor, Ama Belediye Başkanı olmak için tırmalıyor.
Neden?
Çünkü, Aslında iyi bir Öğretmen, iyi bir Avukat ya da iyi bir Doktor değil de o yüzden.
‘Kardeşim senin gül gibi mesleğin var, ne yapacaksın Belediye Başkanlığında?’ diye sor bakalım;
‘Ben halka hizmet edeceğim’ deyip sallayacak!
Meğer iyi bir mesleğin var, meğer mesleğinde bu kadar başarılısın. Bildiğin işi yaparak insanlara hizmet etsene…
İşin aslı ney biliyor musun?
Bu adamlar aslında yaptıkları işi tam anlamıyla bilmeyen, onun – bunun desteğiyle bir yerlere gelmiş hikayeden tipler.
Dertleri de ne halka ne de Hakka hizmet.
Bütün dertleri kedilerine bir etiket yapmak, yaşadıkları ve özünde dibine kadar hissettikleri aşağılık komplekslerini bu konumla maskelemek ve tüyü yetmemiş yetimin hakkını yemek.
Yani;
Varolan ‘Malı götürme sistemi’nden yararlanarak milletin sırtına binip, hırsızlık yapmak.
Bu tür adamların yarattığı İlçelere, Şehirlere bir bak.
Nefes alamazsın.
Nefes alabiliyor musun?
